Sla kaart tab stops over

Trambaanroute

(6 km)

Download GPX

De Trambaanroute is een ommetje over de vroegere spoorbaan van de Waterlandse tram richting Monnickendam. De route voert verder langs nieuwbouw in Waterlandse stijl, drooggelegde meren en de Volgermeerpolder.

Broek in Waterland ontstond als een moeras- of broekdorp. Na de ontginning van het veen verhuisden de bewoners naar de hogere oeverwallen van de rivier De Leet. Grote delen in Waterland Oost zijn in beheer bij Staatsbosbeheer, maar de boeren buiten de reservaatgebieden helpen mee met het beheer van de natuur. De vochtige graslanden worden in het voorjaar bezocht door veel weidevogels.

Belangrijke informatie:

Voor deze route volg je de palen met de groene markeringen/pijlen. Bekijk de specifieke routebeschrijving op de website van Wandelnetwerk Noord-Holland.
Honden zijn op deze route niet toegestaan.
Dit is een route van het recreatieschap Twiske-Waterland.

Belangrijke informatie:

Voor deze route volg je de palen met de groene markeringen/pijlen. Bekijk de specifieke routebeschrijving op de website van Wandelnetwerk Noord-Holland.
Honden zijn op deze route niet toegestaan.
Dit is een route van het recreatieschap Twiske-Waterland.

Bijzonderheden onderweg:
A. Voormalig tramstation: aan de Eilandweg 3 staat het vroegere stationnetje, nu woonhuis. De tramlijn werd in 1956 opgeheven en de tram werd vervangen door de bus.
B. Voormalige trambaan: voor het tramtijdperk liep hier het Jaagpad langs de Broekervaart.
C. Nieuw-Waterlandse stijl: een nieuwbouwwijkje in Waterlandse stijl. Het voetpad op de graskade aan de oostkant met witte vlonder is een oud kerkepad.
D. Belmermeer: dit is een diep veenmeer dat in 1628 drooggelegd werd met ondermeer Amsterdams kapitaal, tegelijkertijd met twee andere Waterlandse meren, het Broekermeer en het Buikslotermeer.
E. Volgermeerpolder: van 1968-1981 was dit een vuilnisbelt van Amsterdam, waar niet alleen huis- en stadsvuil is gedumpt, maar ook chemisch bedrijfsafval. De ontdekking van lekkende vaten met gifstoffen veroorzaakte in 1980 een milieuschandaal. Na veel onderzoek en voorbereiding werd in 2003 gestart met een grootschalige bodemsanering, volgens een eco-variant. In 2011 is het gebied weer als natuurgebied opengesteld voor het publiek.